Respect en dankbaarheid voor jezelf

Respect en dankbaarheid voor de plek, plaats en voor de tijd heb ik de vorige keren voor mijzelf nader bekeken. Ik kwam er op die manier achter wat ze voor mij betekenen en hoe ze steeds maar weer toepasbaar zijn. Niet alleen op de yogamat, maar ook zeker van de yogamat. De wereld is immers een grote yogamat!

De derde intentie staat als volgt beschreven in het boek van Skadi van Paaschen:
"Jezelf - voor wie jij bent, in alles. Je blijft bij jezelf en verdwaalt niet in je emoties."

Typisch dat ik hier ben blijven hangen... Het is maanden geleden dat ik een blog geschreven heb, gewoonweg omdat ik het zo moeilijk vond om respect en dankbaarheid te tonen voor mezelf. Want ondanks alle yoga en meditatie... houd ik echt van mezelf, zonder oordeel, met alles erop en eraan? Respecteer ik dat? Respecteer ik mijzelf? Ben ik dankbaar voor mijzelf? Lastig...

Maak het kleiner! Door het wat kleiner te maken en per moment te gaan kijken of ik respectvol en dankbaar naar mijzelf kan zijn, werd het ineens een stuk makkelijker. En ja... ik kan alleen maar JA zeggen, volledig JA zeggen tegen wie ik op dit moment ben. Goh, dat lucht op!

The Drama of the Gifted Child De laatste maanden ben ik flink aan het opruimen. Oude patronen komen een voor een voorbij en het lukt me niet meer alleen om hiermee om te leren gaan. Tijdens het verblijf in het strandhuisje van mijn oom en tante, las ik het boek 'The Drama of the Gifted Child.' Waarschijnlijk had ik het al eens gelezen of was ik er op zijn minst in begonnen want het kwam me allemaal wel heel bekend voor. Blijkbaar was dit het moment, want het raakte me dit keer diep en vanuit daar heb ik besloten begeleiding te vinden die op dit moment bij mij past.

Ondanks dat ik mij op dit moment misschien niet optimaal voel, probeer ik ook dit van mij te accepteren en te luisteren naar wat ik nodig heb. Het nader uitzoeken van deze intentie komt niet voor niets nu op mijn pad en ik heb het al proberen uit te stellen, maar ga er nu toch voor. Juist nu!

Ik hak de intentie in drie stukken:
Voor wie jij bent, in alles
Je blijft bij jezelf
Verdwaal niet in je emoties



Voor wie jij bent, in alles
Ja, ik ben dankbaar voor wie ik ben. Nu op dit moment. Ja, ik heb ook respect voor mijzelf. En toch zijn er nog zo enorm veel 'maren' die dit meteen voor mij tegenspreken. De laatste tijd ben ik in gevecht met mijzelf en ik weet dondersgoed dat het allemaal oude patronen zijn die naar boven komen en dat ik vanuit dat filter, dat kader reageer en doe zoals ik op dat moment. Alle opgekropte emoties proberen hun weg naar buiten te vinden en dat sta ik maar mondjesmaat toe. Het zijn emoties en ik heb de laatste tijd niet meer veel nodig om door het lint te gaan. Dat houd ik vooralsnog tegen, maar het slaat naar binnen en doet mij enorm veel zeer. De komende tijd zal ik mijn verstandigheid, vriendelijkheid en redelijkheid aan de kant zetten om mezelf meer ruimte te kunnen geven om te zijn en te stralen. Maar het is die donkere kant die ik zo moeilijk vind, terwijl het toch donker moet zijn om de sterren te zien schijnen.

Acceptatie is het codewoord en dan nog het liefst op een liefdevolle manier. Uit dankbaarheid en respect naar mezelf gaat het roer om en de rest volgt vanzelf. Ik ben te dankbaar voor dit leven en ik heb te veel respect voor mijzelf om dat niet te doen. Het is alles of niets!

Je blijft bij jezelf
Dat is zeker een aandachtspunt, misschien wel hét aandachtspunt. Ik heb enorm de neiging naar buiten te keren en bezig te gaan met alles en iedereen om mij heen. Als ik dat te lang doe, tegenwoordig houd ik dat nog geen dag vol, krijg ik vanzelf een signaal van mijn lichaam en word ik dus vanzelf teruggeroepen naar het hier en nu. Daar geef ik dan niet direct aan toe en dan heb ik in de avond een dramatische huilbui waarin ik, totaal overprikkeld, de hele wereld bijeen jank. Adem en lichaam zijn altijd in het hier en nu, het zijn mijn ankers en ze vertellen mij ook heel veel over hoe het met mij gaat. Dat geef ik ook altijd mee tijdens mijn yin lessen. Tja, het beste advies geef je weg.

Voor jezelf zorgen, op jezelf letten, iets voor jezelf doen, voor jezelf kiezen, bij jezelf blijven... het is niet egoistisch, het is noodzakelijk! Er is zo een negatieve beleving bij het woord egoistisch, dat ik bij voorkeur al afkeer krijg om goed voor mezelf te zorgen. Maar ik merk keer op keer hoe goed dat voelt en hoe mijn directe omgeving daar direct van mee geniet. Dat is me zo enorm veel waard dat ik steeds vaker vanuit mijn hart voor mezelf kies. Nou ja, dat probeer ik. Iedere keer is er weer eentje meer dan de vorige keer.

Verdwaal niet in je emoties
Mag je dan niet verdrietig zijn? Of heel vrolijk? Ja, tuurlijk wel! Het is de kunst er niet in door te slaan. Want zowel omhoog als omlaag uitslaan kost enorm veel energie. Dat merkte ik onlangs toen ik op de fiets naar een jarige vriendin ging en in de laatste bocht uitbundig 'Lang zal ze leven!' begon te zingen. Ik had er op dat moment enorme lol, maar ik had daarna echt even tijd en een paar glazen water nodig om terug te komen bij mijzelf. Als je stabiel blijft, een middenweg voor jezelf hebt gevonden, kun je veel meer aan. Merk op dat je enorm boos bent. Observeer het en probeer er niet op te reageren, het niet eens een naam te geven. Voel wat er gebeurt in je lichaam en met je ademhaling. Geloof me, ik vlieg de laatste tijd wat vaker uit de bocht. Ik voel dat het voor mij enorm oplucht en dat ik mijn lessen leer uit die ervaringen. Ik doe mijzelf en anderen er geen zeer mee (hoop ik, het is in ieder geval niet mijn intentie), ik onderzoek waar het vandaan komt en snap mijzelf daardoor steeds beter. Ik heb zo enorm de controle op mijn emoties gehad, dat ik het nu juist nodig heb om (gecontroleerd) door te slaan om zo mijn middenweg te vinden. Ik verdwaal niet, ik vind er juist mijn pad door.

Hoe nu verder?
De weg die ik bewandel is er eentje met hobbels en hindernissen. Ja, ik zie geregeld beren op de weg, maar in plaats van ze uit de weg te gaan, probeer ik ze aan te kijken en te knuffelen. In de hoop dat ze niet blijven terugkeren omdat die knuffels zo prettig zijn :)

Respect en dankbaarheid heb ik wel voor mijzelf. Het zit meer in de acceptatie van alles wat zich aandient. En hoe meer ik bij mijzelf blijf, hoe minder ik voor andere doe en hoe minder ik me met mijn omgeving bezighoudt, hoe sterker ik mij voel en hoe meer ik aan kan.

En ondanks dat ik al veel geleerd heb en veel weet, dat ik ook wel door heb hoe het ongeveer zit voor mij, vind ik het moeilijk omdat te voelen en om bij mijn gevoel te blijven. Uiteindelijk moet je alles zelf en alleen doen en ik kom nu op een punt dat ik voor mezelf kies en begeleid de volgende stappen ga zetten. Even een duwtje, een herinnering, een hand die mij energie geeft om weer verder te gaan. Ik moet het zelf doen en vraag daar nu zelf hulp bij. Uit respect en dankbaarheid voor mijzelf.

Je Eigen Wijze Weg
De cursus Je Eigen Wijze Weg helpt mij hier in het bijzonder bij. Afgelopen zondag was het de derde dag en heb ik mijzelf toegestaan mijzelf te mogen zijn. Via een verbonden ademhaling sessie is er heel veel woede, angst, boosheid, frustratie, verwarring uit mijn systeem gevlogen en dat lucht op! Waar ik de keer ervoor nog alles inhield, alles weer naar binnen sloeg en ik met veel ballast weer op pad ging, was ik dit keer ontzettend moe maar voelde ik dat ik niet meer alles hoefde mee te slepen. Het was moeheid van opluchting, van eindelijk ruimte voor mijzelf. Ik heb de uitnodiging van mijn buddy en de begeleider geaccepteerd. Ik heb mijzelf toegestaan te mogen zijn.