Respect en dankbaarheid voor de tijd

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik tijdens mijn yin yoga teacher training bij De Nieuwe Yogaschool, les heb gehad van Skadi van Paaschen. Zij begint haar lessen met het zetten van een goede intentie door in gedachten langs vijf punten te gaan om je respect en dankbaarheid te tonen. Deze punten zijn terug te vinden in haar boek "Yin yoga geeft ruimte." De vorige keer ging ik in op 'de plek, de plaats' en dit keer ga ik in op wat de tweede intentie voor mij betekent.

"De tijd - ik heb de tijd genomen voor deze oefeningen, ik heb tijd voor mezelf, ik leef in dit moment, dus niet in het verleden en niet in de toekomst." 

Wat deze intentie voor mij inhoudt, kan ik het beste uitleggen aan de hand van hoe de afgelopen weken zijn verlopen. Kort door de bocht: snel. En dan nu de langere versie.


Alle goede dingen gaan snel

Het begon eind april. Mijn vriend besloot zijn huis te koop te zetten en dat is precies wat er op een dinsdagavond begin mei gebeurde. We waren nog maar net gewend aan het feit dat er een bord op het raam hing, toen mijn vriend het telefoontje ontving van de notaris met een bod dat boven verwachting was. Blijkbaar was het de bedoeling en goede dingen gaan snel, het is tijd voor iets anders en al wat we konden doen was meegaan op deze golf.


Een nieuwe tijd breekt aan
Omdat we een nieuw dak boven ons hoofd toch wel een prettig idee vonden, zijn we begin juli eens gaan kijken bij een aantal huisjes op de Veluwe. Of het nu toeval was of niet, het was net alsof de auto ons wilde vertellen waar we wel en niet moesten zijn. De auto sputterde tegen onderweg naar de eerste huisjes. Op weg naar het laatste huisje was er niets aan de hand. Om kort te gaan: dat laatste huisje is nu in het bezit van onze familie en is een fantastische plek midden in het bos.

Maar de auto bleef sputteren. Ergens in maart of april hadden we er al heel veel energie ingestopt en we hoopten daar de zomer mee door te kunnen komen. Niet dus. Omdat bij ons het vertrouwen weg was, en we om wat we doen een auto nodig hebben, namen we een grote beslissing. Als we dan toch geld gaan uitgeven aan een auto, waarom dan niet aan een camper? En zo geschiedde.
Even voor het tijdsbesef, tussen het huisjes kijken en de grote beslissing zat een dag of 4. En vanaf dat moment ging alles in een stroomversnelling...



Hoe graag wil je dit?
... tot ik besloot mij terug in te schrijven in Nederland om de camper op mijn naam te kunnen zetten. Daar wilde ik een briefadres voor aanvragen maar het zou sneller gaan om mij op een vast adres in te schrijven. Vanaf toen duurde en duurde het maar en ondervond ik heel veel tegenwerking van buitenaf, maar vooral bij mijzelf. Doordat ik niet bij mijzelf bleef en de gang van zaken niet accepteerde, heb ik heel veel weerstand ervaren. Ik was een gevecht begonnen tegen de maatschappij en dat heb ik afgerond met een brief. Hoe meer ik mij verzet, hoe meer pijn ik ervaar. Dat wil niet zeggen dat ik over me heen laat lopen, dat wil zeggen dat ik liever in oplossingen probeer mee te denken dan dat ik tegen het huidige moment in ga. Ik heb weer enorm veel geleerd van en over mijzelf, dat had ik blijkbaar nodig en ik ervaar er nu nog de uitwerking van. Fijn dat de tijd rijp was om die lessen te krijgen!


Keuze vanuit het hart
Er zijn sinds we ja hebben gezegd tegen de camper een periode van 3 weken verstreken. Al wat we hebben gedaan - ter manifestatie? - is het opschrijven van onze wensen, net voor we naar de garage gingen om naar campers te kijken. Meer niet. We zijn op de fiets gesprongen en daar stond ze dan. Tijd om na te denken, hadden we niet en hebben we ook niet genomen. Dat is maar goed ook! Op die manier zijn we enorm in het nu en ons hart trouw gebleven. De weerstand die ik ervoer, heb ik vooral zelf opgeroepen. Het was allemaal nodig, we zijn onze droom en doel trouw gebleven en nu staat er een camper voor de deur!

Wat ik nu nodig heb is binnen handbereik

Nu dat deze 3 weken achter de rug zijn, kijk ik er met veel plezier op terug, maar merk ik ook wat alle heftigheid met me doet. Ik ben redelijk labiel, heb niet veel nodig om van mijn stuk te raken en merk dat oud zeer, oude gedachten, oude patronen de kop opsteken. Ik neem de tijd voor wat zich aandient, luister ernaar en neem het serieus. Voor zo lang als dat het duurt, want het gaat vanzelf voorbij. Ik ben er voor dat kleine meisje in mij, alleen zo kan ze groeien. Hoe meer ik in het nu leef, hoe meer ik let op mijn ademhaling en mijn lichaam - die altijd in het nu zijn, hoe meer rust en geluk ik ervaar met al wat er is. Ik heb mijn verleden overleefd, ik weet niet wat de toekomst brengt, dus al wat ik kan doen is zijn in het nu. En nee, dat lukt me echt niet altijd, maar iedere keer dat het wel lukt, is er weer een.

Dankbaarheid en respect voor de tijd
Wat me nu echt kan helpen, is de tijd nemen voor mijn eigen oefening in meditatie en yin yoga. Eerlijk is eerlijk, het schiet er bij mij ook wel eens bij in en daar merk ik na een paar dagen het effect van. Laat ik er, juist nu ik me wat labieler voel, maar weer eens tijd voor nemen.
Ik ben er dankbaar voor dat al wat ik nu nodig heb heel dichtbij is en dat ik mijn lessen weer heb kregen op het moment dat het nodig was. Hoe meer ik in het nu ben, hoe meer rust, geluk en liefde ik ervaar. En dat is volgens mij precies wat er tegenwoordig, in deze tijd, nodig is.